Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Έλα πάρε με...


Έλα πάρε με, εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γεννάει
Έλα πάρε με, και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός κι ο ψάλτης ήχος...

               Δεν έχω ιδέα τι έπαθα με το συγκεκριμένο τραγούδι... Ηρεμά με...Αφάνταστα.. Απλά ακούω το τζαι φέφκουν όλα.. Καθαρίζει το μυαλό μου... Καθάρια φωνή, σαν το κρύσταλλο... Κάθε λέξη φέρνει μου στο μυαλό κάτι πολλά θετικό... εικόνες... τρέχει... καλπάζει η φαντασια... 

         Νιώθω το γεμάτο παράδοση...Φκάλει μου μιαν ειλικρίνια η φωνή του τζαι έναν κάτι ξεχωριστό.. Εν μπορώ να το προσδιορίσω...Τζαι η μουσική ... μόλις ξεκινήσει το κομμάτι που ακούγεται η λύρα χάννω τα... σε ταξιδεύει... 

                 θάλασσα... στην παραλία μας.. τη δική μας θάλασσα... στον βράχο μας.. με μια νύχτα με φεγγάρι που καθρεφτίζεται σε μια ήρεμη θάλασσα.....    
                 βουνό.... χμ... στο παρατηρητήριο που ξεχνάω πως το λένε... στη 2η ψηλότερη βουνοκορφή της Κύπρου σε μια νύχτα γεμάτη αστέρια ...
                  δάσος... Εσθονία... στη μέση του πουθενά η ώρα να είναι 11 και να ξεκινάει να νυκτώνει .. και να παίρνει ο ουρανός κάτι χρώματα....
                 πεδιάδα.... Ρουμανία.... σε μια πεδιάδα γεμάτη ηλιοτρόπια... να τα χτυπάει ο ήλιος και να γίνονται χρυσός....
                  πάρκο... Βουλγαρία...........στο πάρκο της όπερας... εκεί στο παγκάκι μου... να πέφτουν τα φύλλα στο γρασίδι και στις κούνιες....
                   χιόνι.... Ρωσσία.... στη μέση της αυλής απλά να στέκεσαι με το χιόνι να φτάνει στο μισό μέτρο και απαλές νιφάδες να πέφτουν ....
                φωνές ... σε ένα μπαρ της Ισπανιας.. να χορεύει η σιτεμένη φλαμένκο και γω να κοιτάω εκστασιασμένη ενώ χτυπάω παλαμάκια....
                ιδρώτας... στο κορμί σου όταν χωρίς λόγο τρέχεις με την παρέα σου απλά γιατί ο τελευταίος εν πούζης.... :P
              τα θαλασσοπούλια που με ξυπνάνε κάθε πρωί στην Αγγλία μαζί με τον ήλιο που μπαίνει από το παράθυρό μου...
                η βροχή.... Πράγα... να λιάζομαι στο γρασίδι σαν τη γάτα και ξαφνικά να νιώθω τις πρώτες ψιχάλες της βροχής...και ο ήλιος να λάμπει...
                ο άνεμος.... Πολωνία... στην πλατεία του αγνώστου στρατιώτη... απλά να στέκεσαι εκεί να φυσάει και να ανεμίζει το μαλλί.... να μπλέκονται οι μπούκλες και να χρυσίζουν στον ήλιο....

             στο πουθενά με ένα μπλε ουρανό με άσπρα σύννεφα ...που ταξιδεύουν.....

             ένα χαμόγελο και μια φατσούλα των παιδιών μου....

1 σχόλιο: