Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Ζω τα καλύτερα μου χρόνια στην χειρότερη εποχή... Μέρος Α'

Φύσει αισιόδοξη δεν μου ταιριάζει μια τέτοια σκέψη... Και όμως ζω τα καλύτερα μου χρόνια τζείνα που υποτίθεται ότι θα έχεις ότι θέλεις και καθορίζεις εσύ τι ζωή, την απολαμβάνεις και άλλα τόσα... 
Πώς είναι η δική μου ζωή... Θα τα γράψω δαμέ για μένα γιατί κάπου πρέπει να βλέπω την αλήθεια γραμμένη για να μεν μου γυρίσει. Οταν με ρωτούν οι γονείς μου και η οικογένειά μου η απάντηση πρέπει να είναι τέλεια γιατί έχουν  τα δικά τους προβλήματα τζαι ένα σωρό έγνοιες έννεν ανάγκη να έχουν τζαι το δικό μου σκεπτικό/βάσανο/μικροπρόβλημα/σκέψη. Άρα από δω και πέρα η ανάρτηση αυτή και επλίζω και πολλές άλλες που θα ακολουθήσουν θα έχουν μορφή τα λέω για να τα ακούω/ τα λέω γιατί πρέπει να τα πω κάπου αλλά δεν ξέρω που ... τα λέω γιατί έχω ανάγκη να τα πω να φκουν που μέσα μου τελοσπάντων ρε κουμπάρε αν δεν γουστάρεις μεν συνεχίσεις να διαβάζεις... Αν ξέρεις κάποιες ομάδες που μπορώ να αποταθώ για να με στηρίξουν έτσι λιγουλάκι να μεν κλειστώ στον εαυτό μου χωρίς επιστροφή τζαι για να μεν πελλάνω πληζ πες μου το...

Πιάνω το που την αρχή... Τριγουρίζω τα 30... Τζιαμέ που είναι φυσιολογικό να έχεις μια δουλειά, μια σχέση, φίλους, κοινωνική ζωή, σεξουαλική ζωή, βλέψεις για να κάμεις τη δική σου οικογένεια... ζωή γενικότερα η μισιρλού γιοκ... 

Εμετακόμισα στη Λεμεσό για ένα καλύτερο αύριο. Πώς μεταφράζεται αυτό: 

Πιάνω ένα Χ ποσό. Όταν αφαιρέσω τη δόση του δανείου, τη δόση της ασφάλειας, το ενοίκιο, τη ΔΕΗ, το νερό, το τηλέφωνο , το σούπερμαρκετ, το πετρέλαιο του αυτοκινήτου μου απομένουν 50 με 70 ευρώ. Να σημειωθεί ότι δεν ανάβουμε αιρ κοντίσιον , ούτε θέρμανση, ούτε θερμοσίφωνα, ούτε τα φώτα μένουν ανοικτά μετά  τις 10 τζαι ότι άλλο παράλογο μπορείς να σκεφτείς. Τζαι σκέφτομαι τι να τα πρωτοκάμω τζείνα τα 50 ευρά. Κάποτε καλιούν με οι συνάδελφοι για κανένα καφέ τζαι προφασίσουμε δικαιολογίες για να μεν πάω... Ναι μεν γελάς. Σκέφτουμαι να πάω για κανένα καφέ γιατί μετά ο καφές γίνετε καφές-φαί-ποτό-ξενύχτι. Τζαι έτσι για να τα σώσω τζείνα τα ευρά προσπαθώ να μεν πάω. Μια από τις τρεις φορές που έγινε αυτό την δεύτερη είπα εν πεινώ είχα μεγάλο πρόγευμα τζαι στο τέλος ετρέχαν τα σάλια μου, προφασίζομαι δικαιολογίες για να μεν πιω ποτό ή να μεν φάω κάτι για να γλιτώσω το παραμικρό ευρώ. Εν κανεί που εν έχω κανένα στη Λεμεσό σκέφτουμαι τζαι το κάθε σεντ που πάει. Σε αυτό βέβαια βοηθά τζαι το αυτοκίνητό μου. Έμεινε από μπαταρία τζαι τζιαμέ έτα 100 ευρά μεν ρωτάς έσπασα τον κουκουμά μου για να αγοράσω μπαταρία του αυτοκινήτου μου, μετά  το κινητό... παγωμένα τα δάκτυλα μου το πρωί πάω να το πιάσω πέφτει χαμέ τσααακκκ λουβίθκια η οθόνη. Επαζάρεψα τον τεχνικό τζαι άφηκεν μου την οθόνη 100 ευρά για να φκω. Ναι για ένα μηνα ήμουν κλεισμένη μέσα . Ούτε στο χωριό μου εν πάω για να μεν καταλύσω πετρέλαιο ρε φίλε. Εν πάω να δω την οικογένειά μου επειδή εν μου μεινίσκουν λεφτά ρε κουμπάρε... 

Η μαστόρισσα μου σήμερα είπεν μου μεταξύ άλλων : "Δουλεύκεις για μια θέση των 800 ευρών τζαι αντί να με ευχαριστάς που σου δινω παραπάνω ζητάς τζαι άλλα". Η ειρωνεία είναι ότι έχει δίκαιο. Διά μου ένα μισθό αξιοπρεπέστατο, δουλέφκω σαν ρεσεψιονίστας ενώ στα 30 μου λογικά έπρεπε να είμαι υποτίθεται τζείνο που εσπούδασα μη ζέσω. 

Τζαι διερωτούμαι γιατί όλα αυτά? 

Σκέψου να είχα κάποιον δίπλα μου ή να είχα οικογένεια.. Σκέψου να είχα παιδάκι.. Πως θα ζούσαμε?
Πρέπει να φκάλω τα νέα χαρτια του αυτοκινήτου ... Τζαι εν έχω λεφτά... Πόσα λαλείς να πάει το πρόστιμο? Αν πάθω το ότιδήποτε έν έχω λεφτά έξτρα εν καταφέρνω να φυλάξω τίποτε... τζαι η ζωή μου εν όσο το δυνατό πιο λιτή γίνετε.. Θέλω να αγοράσω κάτι ρε κουμπάρε μου το πιο απλό πράμα τζαι πρέπει να το σκεφτού πεντακόσιες φορές να δω τι εν να κοψω πίσω... Πρέπει να αγοράσω μπότες ας πούμε το πιο απλό πράμα τζαι  πρέπει αναγκαστικά να περιμένω τις εκπτώσεις τζαι να πρέπει να αγοράσω μπότες φτηνές και όχι μπότες ζεστές. Κάμνω έγνοια μου για τη σόμπα πέφτω που τες δέκα για να μεν κρυώνω να μεν θέλει να αγοράσω μια... Έσπασα το δόντι μου τζαι πρέπει να το φτιάξω τζαι δεν έχω λεφτά να πάω στον οδοντίατρο... Ποιου να το πεις... Στα τριάντα μου έσπασα το δόντι μου τζαι δεν έχω λεφτά να πάω στον οδοντίατρο ρε κουμπάρε μου.. Ευτυχώς που εν ένα που τα πισινά τζαι εν φαινέται.. Αντέχει εν να το φκάλω αλόπως τζαι κανεί να μεν θέλει να το φτιάξω. 

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι εν χλιδή τζαι εν τα χρειάζουμαι αλλά άστα ξέρω ότι δεν ζω στα όρια της φτώχιας .. Έχω δουλειά, υγεία, αυτοκίνητο αλλά αξίζει το ... 

Είμαι στην ίδια χώρα με την οικογένεια μου τζαι εν μπορώ να πάω να τους δω... 
Εχω δουλειά τζαι όταν αφαιρέσεις τα χρέη μου μεινίσκουν μου 50 ευρω να ζήσω...
Εχω την υγεία μου αλλά εν μπορώ να φτιάξω το δόντι μου... 
Έχω αυτοκίνητο αλλά κοστίζει μου μόνο τζαι μόνο η ύπαρξή του... 
Εσπούδασα αλλά δεν έχω δουλειά του αξιομού... 

Ζωή το λες αυτό? Αν είναι τούτο ζωή η επιβίωση πώς είναι τότε?