show must go on...

     Έχει κάτι νύχτες-μέρες γοτέβερ  που την ώρα που βάφομαι ακούω στο μυαλό μου να παίζει το show must go on αλλά εν με πειράζει.... Την ώρα που ξεβάφομαι όμως παίζουν άλλα τραούθκια, άλλες μουσικές διαφορετικές κάθε φορά, αλλά το αίσθημα μένει το ίδιο...νιώθω όπως τον μασκαρά.. Σαν ένα ηθοποιό που σβήσαν τα φώτα της σκηνής τζαι κάθεται μόνος του τζιαμέ μες τη μέση της σκηνής σταυροπόδι σε ένα άδειο θέατρο... Σαν ένα παλιάτσο που φκάλει τόνους πολύχρωμου μακιγιάζ τζαι τρίφκει το να φκει να ησυχάσει, να ηρεμήσει... 

        

         Τζαι ακούετε η φωνούα τζαι τραγουδά μου χαμηλόφωνα τζαι φοητσιάρικα... My make-up may be flaking..... But my smile, still, stays on...