whatever...

         κάποτε ένιωθα τον θυμό, τον μεγάλο θυμό... ένιωθά τον, εζούσα τον,με τα 10000... εφώναζα, έπνηεν με το δίκαιο,έσπαζα κανένα πιατοπότηρο τζαι ένιωθα τζήντο αίσθημα της ικανοποίησης όχου μάνα μου... κυριαρχία επί σπασμένων γυαλικών... 

          ύστερις εγύρισεν μου... είπαν μου να ελέγξω το θυμό μου (είχα άσhιμο θυμό εν η αλήθκεια ήμουν όπως τον τυφώνα έπερνα τους ούλλους στο λαιμό μου τζαι έλεγα τζαι πράγματα που εν τα εννοούσα τζαι βαριές κουβέντες ποτζίνες που εν λέγονται) τζαι επροσπάθησα πολλάααααα, ότι μαλακία σκεφτείς έκαμά την για να ελέγξω το θυμό μου ιμίσhι μου... τζαι που τον έλεγχο τον πολλύν εγύρισεν μου σε κλάμα. Όι κλάμα του κλάματος.. Απλά εκίστιζα γιατί εν ήθελα να μιλήσω τζαι ετρέχαν τα μάθκια μου.. Επρασινίζαν που το κακό τους τζαι ετρέχαν... εστέκουμουν τζαι εθόρουν τον άλλο με ένα βλέμμα γεμάτο θυμό, ετρίζαν τα δόντια μου που το κακό μου, τζαι έφκαλα τον με δάκρυα αντί με φωνές...

                άμμαν εμιάλινα τσας λίο  εχάννουμουν μες τους δρόμους, επλήρωνεν την η μοτόρα κοινώς... κράνος τζαι βουρ μες το highway να ποθυμάνο.... 

       ύστερα έκαμα ένα μιξ.. Απλά επάρκαρα σε ένα τοπούι -συγκεκριμένο- τζαι απλά αποζήτουν την ηρεμία, την απομόνωση τζαι επέρναν μου. Φτάνει να έβλεπα θάλασσα. Μόλις την εθώρουν μπροστά μου, τσουκ, ο θυμός εχάνετουν.. (ακόμα κάμνω το αλλά για άλλους λόγους)

        τωρά απλά πιάννει με τζαι εν οκ.. λαλώ ότι έχω να πω ήρεμα τζαι ωραία.. μάλλον όχι ήρεμα απλά με απάθεια την οποία οι  άλλοι επειδή εν θυμωμένοι την εκλαμβάνουν ως ειρωνεία.. μπορεί απλά να μεν υπερασπιστώ τον εαυτό μου να πω έχεις απόλυτο δίκαιο (έστω τζαι αν είναι μαλακίες που λες) να πω έναν φταίω τζαι μετά να σηκωστώ τζαι να φύω.να τα παρατήσω όλα τζαι να φύω.. Θα το βροντήξω όλα κάτω και θα φύγω που λέει και το λαικό άσμα.. Ε έτσι ακριβώς..Έτσι απλά... άτε αν είμαι στες καλές μου εν να πω  τζαι κανένα στα @rcithk@ μου, (λες τζαι έχω δηλαδή) αλλιώς εν να πω whatever ας πούμεν τζαι να αποχωρήσω...τζαι να μεν νιώθω κάτι...  Μπορείς να νιώσεις την απουσία συναισθημάτων? Φακκά μου ειλικρινά.. Θυμώνει με αλλά εν νιώθω τζίντο πράμα να με κρούζει πουμέσα.. έν έχω εκρήξεις πλέον.. εν μπορώ.. θυμός θυμός θυμός... Εν ξέρω τι εν καλύτερο να είμαι τζίντο πλάσμα με τον εγωισμό τζαι το θυμό που τα ζούσε όλα στο φουλ ή να είμαι σε τούντην κατάντια που είμαι τωρά.. απάθεια.. φακ.. α! τζαι μαζί με τον θυμό μου εχάθηκεν τζαι ο εγωισμός μου... τζαι πλέον έν είμαι η  bitch που ήμουν πρώτα.. Γουότ δε φακ ις ρογκ γουίθ μι πλέον? εεε εσσιέξιξη.. whatever...