ντριιιιιιιννννν....

         Κάτι άκυρες στιγμές χτυπά το τηλέφωνο (ναι μισιρλού χτυπά εν κουδουνίζει!!!!! ατάκα από φαντασμένη χωριάτισσα που σπούδαζε Αγγλία τζαι τάχα μου έκαμνεν μετάφραση τα αγγλικά στα ελληνικά - επήαν μου ένα χρόνο england τζαι ήρταν μου τσιαρλούες οι χωρκάτισσες οι Κυπραίες έλεος!!!!) τζαι συνεχίζω κ λέω... χτυπά το τηλέφωνο τζαι απαντάς το στο άκυρο, ασυναίσθητα, χωρίς να δεις ποιος είναι, ποιος άνθρωπος πας τη γη σε σκέφτηκε και τι μπορεί να θέλει από εσένα.. Σε τούντες άκυρες στιγμές τυγχαίνει τζαι εν το μούτρο.. Εν συμβαίνει συχνά μάλλον απειροελάχιστα... Γιατί εγώ πιάνω σε αλλά εκτός του ότι εν απαντάς άμαν σε θέλω μετά εν πιάνεις ούτε πίσω. Εν το μεταξύ συμβαίνει πάντα όταν είναι κάτι σοβαρό και επείγον γράφεις με, όταν είναι καμιά μαλακία θέμα απαντάς ,θέμα πιάνεις πίσω... ΕΛΕΟΣΣΣ!!!

                   Απαντώ τζαι ακούω τη φωνή σου, ξέρω ήδη από την ανάσα σου ότι δεν θες κάτι.Αλλά πες το απλά, λιτά και απέριττα:Πήρα για να σε ακούσω.. Αλλά μπα, σιγά μην ακούσεις το μούτρο να εκφράζεται με τέτοιο τρόπο.. Φέφκουν του κάτι στιγμές και ακούεις κανένα λοούι αλλά μπα... Εννεν των πολλών κουβέντων, εν των πράξεων και των βλεμμάτων.  Ποτέ δεν πίστευα ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης τησ ψυχής αλλά μετά σε γνώρισα.. και άλλαξαν όλα.... Μην μιλάς εσύ άστα αυτά να μιλάνε.. Λόγια απλά ειλικρινή γεμάτα ζεστασιά, αγάπη, απόγνωση, θυμό, λύπη ό,τι να ναι ... ότι νιώσουν...

                Όπου το άσχετο εθυμήθηκες τζαι είπες μου το. όπου τη μαλακία εσυνάφερές την. ύστερα εφίαν σου τζαι κάτι υποθετικά, είδα σε τζαι εν μου μίλησες, τζαι εν τα δέχομαι τούτα τζαι επήα στον τάδε τόπο τζαι περίμενα να σε δω...τζαι έν ήσουν.Που πότε με ψάχνεις τζαι εν το ξέρω??????????? Γιατί απλά εν μου είπες να πάμε μαζί?????????????? Τόσο δύσκολο είναι? Εν να παέις τζιαμέ να πάμε?? Ναι ρε σκατόμουτρο μου εν να πάω να τα πούμε εκεί? Εν τζαι πιέζω σε.. Τζαι ξέρεις το. Εν μου αρέσκει να συνοδεύομαι και καλά. Απλά φκαίνω με την παρέα μου....τζαι ξέρεις το τούτο. Η ατάκα σου άμμαν λάχει σπάζω του τζαι τα μούτρα του άμμαν εν σε φύκει να μου μιλήσεις εν κολλά.. Ούτε όλα τα άλλα που την συνόδευαν. 

     Άρεσεν μου όμως.. Ειλικρινά απολάμβανα την τζίντην στιγμή... Το μούτρο ζηλέφκει... Ναι!!!! άσχετο  όμως.. αλλά υπάρχουν δείγματα ότι νιώθει κάτι έννεν μια παγοκολώνα.. γΙατί ως τωρά ειλικρινά έχει μέρες που σκέφτομαι ότι ο Πλάστης μου εν το έδωσε καρκιάν ειλικρινά.. 

            Αλλά μετά λαλεί σου: Η Μαίρη Παναγιωταρά εν να μπου κάμνει? Ε ν καλα? Λαλώ του τα νέα της, μπαί δε γουέι ήρτεν που τες Σευχέλλες. Εξορία τέλος. Εν καλά απλά εν πολλά αδύναμη και όλα όσα φέρνουν οι αρρωστιες και η ταλαιπωρία. Ακούω τον τζαι κάμνει μια μεγάλη παύση... Νιώθω τον ανήσυχο  τζαι εν μπόρω....Θέλω σε δυνατήν.. ότι τζαι να γινεί θέλω σε δυνατή... Τζαι τζιαμέ έμεινά τα.. Άκουσα τη φωνή του να ηρεμά, να μιλά με τον πιο ηρεμο τόνο που υπάρχει  τζαι να φκαίνει που τη ψυσσιή του τζαι να μιλά στη δική μου.. Θέλω σε δυνατή...