Έχει κότες στην αυλή...

Συνήθως τα παιδάκια της περιοχής μου επήραν το όνομά τους που τη γιαγιά τους ή που τον παππού τους ή αν ήταν της εισβολής που κανέναν αγνοούμενο ή ήρωα ή που κανέναν που πέθανεν τέλοσπάντων. (είμαι του 188τόσο εν είμαι της εισβολής)Ε με μένα έννεν το ίδιο. Που ήμουν μικρή  η μαμ ελάλεν μου είμαι ξεχωριστό παιδάκι τζαι εν για αυτό που εν έχω το όνομα κανενός. Στην αρχή επίστευκα το γιατί ήμουν μιτσιά τζαι ήταν ουάου. Μετά άρκεψα τζαι έδειχνα χαρακτήρα τζαι επήεννεν μου τέλεια το νέιμ μου. Που ήμουν άτε πόσο 10 ,μπορεί, έτυχεν τζαι είπαν μου την ιστορία πως επήρα το όνομά μου. Βέβαια η μαμ αρνείται το αλλά άρεσεν μου η ιστορία που μου είπαν. Είχεν ίντριγκες, πάθη, ρωμαίους τζαι ιουλιέττες, έρωτες,συγκρούσεις, μίση, τα πάντα όλα. Βέβαια η κάθε πλευρά είχεν την δική της ιστορία.Μεγαλώνοντας εν μου έλειψε ποττέ το να έχω μια γιαγιά με το όνομά μου. Ψέματα. Καθώς εμεγάλωνα επικρατούσε μια απόσταση που τη γιαγιά μου την άλλη. Τζαι επειδή εν ήταν η μάμμα της μάμ μου δηλαδή τζείνη που εν να βοηθήσει έκαμεν πίσω ο πάτερ φαμίλιας τζαι ούλλα εν οκ. Εν είχαμεν ποττέ ιδιαίτερες σχέσεις. Εν το επιδίωκεν άλλωτε ούτε η μαμ. Έννεν ότι  μας ελάλεν ξεκάθαρα μεν την παίζετε αλλά επηρέαζεν μας.Έτσι η γιαγιά μου η καλή αγαπαν τζαι την αρφή μου που έχει το όνομά της τζαι αγάπαν με τζαι μένα.Εν τζεν ότι μου έλειψεν ποττέ αγάπη απλά εν λίο περίεργο. Εν ανήκα κάπου. Γιου νόου τζείνον που έχουν οι παπούδες με τα μωρά που έχουν το όνομά τους ή απλά λόγω της ιδιόρρυθμης οικογενειακής κατάστασης απλά εγώ να το έβλεπα έτσι.

Μεγαλώνοντας όμως ανακαλύπτω πόσο πολλά μοιάζω της άλλης μου της γιαγιάς. Τζαι στο χαρακτήρα, τζαι στη θκιαολιά, τζαι στην ευθύτητα, τζαι στην διαχείριση προβλημάτων.Μεν σου πω ότι μοιάζουμεν τζαι εμφανισιακά. Εν περίεργη γυναίκα ειλικρινά τζείνη η γιαγιά μου. Ζει για να δουλέφκει τζαι ας μεν έχει ίσιο κόκκαλο πάνω της.Μπορείς να δεις άμαν την παρατηρήσεις την ιστορία να διαγράφετε σε κάθε της ρυτίδα, σε κάθε ζαβό δαχτύλι, σε κάθε σπασμένο κόκκαλο. Εν κατζιά ως τζιαμέ που εν έχει αλλά καταλάβω  την. Επέρασεν πολλά τζαι είμαι τζαι λίο περήφανη για όσα επέρασεν τζαι για όσα μας επρόσφερεν τζαι τζείνη τζαι ο παππούς. Έχει μια βούκκα όπως τα κολούθκια του μωρού τζαι ας μεν της έτζισε κρέμα σε ούλλη της τη ζωή. Εχει ένα βλέμμα παγερό τζαι κάτι μάθκια πράσινα που λαμπιρίζουν κατζία. Την ίδια απουσία αισθημάτων τζαι τζείντην παγωμάρα έχω την τζαι εγώ. Εν μπορώ να εκφράσω συναισθήματα. Πολλές φορές δυσκολεύκουμε ακόμα τζαι με άτομα που ξέρω πως μας δένουν ισχυροί συναισθηματικοί; δεσμοί. Τζαι τζείνον ούλλον τον εγωισμό τζαι την περηφάνια ξέρω το εν πουτζείνη που τα πήρα. Τζαι την εξυπνάδα μεν νομίζεις. Μεν την θωρείς έτσι μεν σε ξεγελά πουκάτω που τζήντην κουρουκλούα α μάνα μου. 

Εν αστείο. Έχασα πολλά χρόνια όι πως ήταν να κερδίσω κάτι αλλά ήταν να ξέρω ότι έχω τζαι άλλη γιαγιά. Έπερνεν μας ο πάτερ φαμίλιας να βλέπουμε την άλλη γιαγιά αλλά είναι τόσο διαφορετική που τον υπόλοιπο κόσμο που ποττέ εν την καταλαβαίναμε. Ντυμένη πάντα με τες κουρουκλούες της, ρούχα ραμμένα που το χέρι της ποτσίνα τα γιαγίστικα πολλών δεκετιών. Να μεν αγοράζει τίποτε παρά μόνο όσα δεν μπορούσε να παράξει. Ετσι ειλικρινά νομίζω ότι πέρκει τζαι τωρά τελευταία να ξεκίνησε να αγοράζει γάλα. Καλά παρακάμνω το. Α τζαι πάντα επλύνισκεν με το σαπούνι το πράσινο. Ακόμα πλυνίσκει δηλαδή στο χέρι τζαι μουσκομυρίζει η αυλή της.  Τζαι αναγνωρίζω  τούντην μυρωθκιά.

Το πόιντ μου είναι ότι έχασα πολλά χρόνια μακριά που μιαν άλλη οικογένεια που θα μπορούσα να είχα. Καλώς ή κακώς. Τζαι για τούτο εν ξέρω που να απευθυνθώ.Στην μάνα μου που έφκαλε τα προβλήματά της πάνω στα κοπελούθκια της (φυσικά ποτέ της ξεκάθαρα, με πλάγια μέσα)οξά στον παπά μου που έθελε να στήσει μιαν οικογένεια δική του ξεχνώντας ότι τζείνη εν η μάνα που τον ανάγιωσε. Τζαι εμεγάλωσεν τον έτσι ώστε να τον αγαπήσει για τζείνο που είναι η γυναίκα του.