Εβδομάδα Επαγγελματικού προσανατολισμού...

Στα πλαίσια του επαναπροσδιορίζομαι αποφάσισα να έχω μια εβδομάδα επαγγελματικού προσανατολισμού. Τζείνο που μας στέλλουν στα σχολεία μια εβδομάδα στον επαγγελματικό χώρο που εσύ επιλέγεις ότι και καλά θες να σπουδάσεις. Ε αυτή την βδομάδα πάω δικαστήριο. 

Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος. Χριστέ μου βοήθα με. 

Πλήρης και παντελής απογοήτευση. Απογοητεύτηκα τα μαλα. 

Πόσος ξεπεσμός... πόση ασέβεια.. πόση απάθεια.. πόσο πόσο πόσο να μεν τους νοιάζει για το δίκαιο τζαι για το νόμο, για τον πελάτη τους, για τη διαδικασία, για για για.... 

Αηδίασα... Απογοητεύτηκα.. εν ξέρω... 

Τούτο είναι; Δαμέ εκαταλήξαμεν; Στο δικό μου το μυαλό ή καλύτερα στη δική μου την σκέψη τα δικαστήρια και οι άνθρωποι του δεν ξέρω και εγώ ποιου  δεν φορούν φανέλες που φαίνεται ο αφαλός τους, φορούν ρούχα καθαρά σιδερωμένα, ντύνονται καθώς αρμόζει, μπορεί να είμαι λίο παλιομοδίτισσα που τες θέλω με ένα σοβαρό ταγιεράκι τζαι όι με κολάν, τζαι πουκάμισο άσπρο τζαι όι φανέλα. Τζαι φούστα που εν φαίνεται ο κώλος τους με το συμπάθκιο εν σε αίθουσα δικαστηρίου που είσαι όι στου Καρρά τζαι στου Νότη;  ούτε έχουν έτσι συμπεριφορά τζαι ξέρουν τι τους γίνεται . Οχι όμως τζαι να σε νοιάζει πιο πολλά το χρώμα του κραγιόν σου ή η αν εχάλασε η μπλούκλα πιο πολλά τζαι που το αν έπρεπε να είναι ex parte ή αίτηση.  Ρωτά σε κάτι  η/ο δικαστής τζαι ξέρεις να απαντήσεις επί της ουσίας,  τζαι ο δικαστής κάμνει ερωτήσεις βάσιμες τις οποίες η απάντηση δεν αναγράφεται στην πρώτη σελίδα της αίτησης που γράφει μπροστά της. Έχει μια άλφα ηλικία ώστε να έχει εμπειρία στην πλάτη του, να ξέρει που παν τα 4 του τζαι να εδουλέφτηκεν καλά να έχει τριβή με το αντικείμενο, να έμπηκε σε αίθουσα δικαστηρίου μετά τις 10μιση first chair. 

Επήεν πιον... Επήαν τζείνοι οι ανθρώποι που το είχαν τζαι εμπνέεαν σε.. Εμιλούσαν τζαι εσυζητούσαν με επιχειρήματα τζαι αναδεικνύαν θέματα για προβληματισμό. Τίποτε... Πιο ξενέρα φάση έβερ... Ενόμισα ότι ήταν να πάω τζαι να εμπνευστώ να ξυπνήσει μέσα μου τζείνο το κάτι. Μαλακίες το πιο σίγουρο είναι να ξυπνήσε μέσα μου το η κουτσή Μαρία εκατάφερεν τα εσύ γιατί οχι... 

Απογοήτευση πλήρης... 

Τουλάχιστον όμως έχει καλό φυσικό χυμό πορτοκάλι τζαι τοστάκι. 

Οψόμεθα.. Λίγο να κατακτήσουμε τους φόβους μας με τα αγοραφοβικά μας τζαι είμαστεν πόμπα. 

Εν να δείξει.. 

Who are you when no one is watching?

Στα πλαίσια του επαναπατρισμού είναι και η μετακόμιση. Μια μετακόμιση που δεν μπορώ να πω αν ήταν επώδυνη ή όχι. Ήρθε τόσο βιαστικά που απλά τα μάζεψα και έφυγα. Τα φόρτωσα όλα στο φορτηγάκι και έφυγα. Έτσι απλά. Και μετά νόμιζα ότι ανάσανα. 

Κούτες και άλλες κούτες. Σαν μηχανή του χρόνου. Δεν είναι μόνο όσα έφερα είναι και όσα είχαν ξεμείνει. Πακεταρισμένα. Κλειδωμένα. Σκονισμένα. Ξεχασμένα. Και ήρθε η στιγμή. Ανοίγεις, τακτοποιείς, θυμάσαι. Ανοίγεις καλά κλειδωμένα συρταράκια με αναμνήσεις. Κάποιες πονάνε, κάποιες πλέον δεν σου κάνουν αίσθηση. Και στέκεσαι εκστασιασμένη Μπράβο Μισιρλού!!

Κάθε κούτα και μάθημα. Έτσι είναι... 

Βρίσκεις παλιά CD.. CD  ρε φίλε.. Ευκαιρία να αναπολήσεις... Και στο ξεκαθάρισμα τα cd πάνε στο αυτοκίνητο... 

Μεταξύ των πραγμάτων που λατρεύω να κάνω όταν οδηγώ είναι να ακούω μουσικής της αρεσκείας μου. Έτσι και έγινε. Πατάς το play και ξεκινά... Τραγούδια μιας άλλης εποχής... 

Η Μισιρλού στον πυρήνα της. Αυτό το δισκάκι ήταν αυτό που ήμουν πραγματικά. Φτιαγμένο από μένα με αγάπη. Το κάθε τραγούδι ξεχωριστό. Προσδιόριζε κομμάτια του εαυτού μου. Και εκεί που ξελαρρυγιαζόμουνα και απολάμβανα ήχους, μουσικές και μυρωδιές και ότι άλλο μπορεί να φανταστείς έρχεται σαν καταιγίδα να ταράξει τον φαινομενικά ηλιόλουστο ουρανό μου. 

Όταν έφτιαχνες αυτό το σιντι ήξερες ακριβώς ποια είσαι και τι θες. Στα 30 σου είσαι μετέωρη και χαμένη. Χαμένη κορίτσι μου... Τι δεν καταλαβαίνεις; Ούτε καν το στυλ σου δεν  ξεχωρίζεις πλέον. Έχεις αλλοτριωθεί τόσο που έχεις χάσει και τη δυνατότητα προσανατολισμού.

Χαμένη... Αλλοτριωμένη... Αποσυντονισμένη... Ντροπιασμένη.... 

Ποια είσαι; Τι θέλεις; Πού πας; ώωωωω ρε που μπλεξαμε...

Ποιος είσαι όταν κανένας δεν κοιτά/παρακολουθά;  

Μαλακίες εδώ δεν ξέρω ποια είμαι όταν ξυπνάω... 

Επιστροφές.. Καταστροφες...

Επιστροφή. 

Στα πάτρια εδάφη. 

Τι μέλλει γενέσθαι; Τι γίνετε από δω και μπρος; 

Ερωτήματα σωρό τα  οποία χρήζουν άμεσης επίλυσης αλλά το πνεύμα αρνείται να συνεργαστεί σε οποιασδήποτε μορφής πνευματικής ή αλλης λειτουργίας.

Γυρνάς στα πάτρια εδάφη. 

Στα τριάντα σου. Άνεργη, άεργη, άπρακτη. Αυτά.

Περίοδος αναπροσαρμογής. Ανασυγκρότησης. Συναρμολόγησης.

Δύο χρόνια σε Λεμεσιανά εδάφη. Ωραία περάσαμε.

Πάτρια εδάφη.

Καλή επιστροφή. Ανώμαλη προαναγγέλεται η πορεία. 

Ζω τα καλύτερα μου χρόνια στην χειρότερη εποχή... Μέρος Α'

Φύσει αισιόδοξη δεν μου ταιριάζει μια τέτοια σκέψη... Και όμως ζω τα καλύτερα μου χρόνια τζείνα που υποτίθεται ότι θα έχεις ότι θέλεις και καθορίζεις εσύ τι ζωή, την απολαμβάνεις και άλλα τόσα... 

Πώς είναι η δική μου ζωή... Θα τα γράψω δαμέ για μένα γιατί κάπου πρέπει να βλέπω την αλήθεια γραμμένη για να μεν μου γυρίσει. Οταν με ρωτούν οι γονείς μου και η οικογένειά μου η απάντηση πρέπει να είναι τέλεια γιατί έχουν  τα δικά τους προβλήματα τζαι ένα σωρό έγνοιες έννεν ανάγκη να έχουν τζαι το δικό μου σκεπτικό/βάσανο/μικροπρόβλημα/σκέψη. Άρα από δω και πέρα η ανάρτηση αυτή και επλίζω και πολλές άλλες που θα ακολουθήσουν θα έχουν μορφή τα λέω για να τα ακούω/ τα λέω γιατί πρέπει να τα πω κάπου αλλά δεν ξέρω που ... τα λέω γιατί έχω ανάγκη να τα πω να φκουν που μέσα μου τελοσπάντων ρε κουμπάρε αν δεν γουστάρεις μεν συνεχίσεις να διαβάζεις... Αν ξέρεις κάποιες ομάδες που μπορώ να αποταθώ για να με στηρίξουν έτσι λιγουλάκι να μεν κλειστώ στον εαυτό μου χωρίς επιστροφή τζαι για να μεν πελλάνω πληζ πες μου το...

Πιάνω το που την αρχή... Τριγουρίζω τα 30... Τζιαμέ που είναι φυσιολογικό να έχεις μια δουλειά, μια σχέση, φίλους, κοινωνική ζωή, σεξουαλική ζωή, βλέψεις για να κάμεις τη δική σου οικογένεια... ζωή γενικότερα η μισιρλού γιοκ... 

Εμετακόμισα στη Λεμεσό για ένα καλύτερο αύριο. Πώς μεταφράζεται αυτό: 

Πιάνω ένα Χ ποσό. Όταν αφαιρέσω τη δόση του δανείου, τη δόση της ασφάλειας, το ενοίκιο, τη ΔΕΗ, το νερό, το τηλέφωνο , το σούπερμαρκετ, το πετρέλαιο του αυτοκινήτου μου απομένουν 50 με 70 ευρώ. Να σημειωθεί ότι δεν ανάβουμε αιρ κοντίσιον , ούτε θέρμανση, ούτε θερμοσίφωνα, ούτε τα φώτα μένουν ανοικτά μετά  τις 10 τζαι ότι άλλο παράλογο μπορείς να σκεφτείς. Τζαι σκέφτομαι τι να τα πρωτοκάμω τζείνα τα 50 ευρά. Κάποτε καλιούν με οι συνάδελφοι για κανένα καφέ τζαι προφασίσουμε δικαιολογίες για να μεν πάω... Ναι μεν γελάς. Σκέφτουμαι να πάω για κανένα καφέ γιατί μετά ο καφές γίνετε καφές-φαί-ποτό-ξενύχτι. Τζαι έτσι για να τα σώσω τζείνα τα ευρά προσπαθώ να μεν πάω. Μια από τις τρεις φορές που έγινε αυτό την δεύτερη είπα εν πεινώ είχα μεγάλο πρόγευμα τζαι στο τέλος ετρέχαν τα σάλια μου, προφασίζομαι δικαιολογίες για να μεν πιω ποτό ή να μεν φάω κάτι για να γλιτώσω το παραμικρό ευρώ. Εν κανεί που εν έχω κανένα στη Λεμεσό σκέφτουμαι τζαι το κάθε σεντ που πάει. Σε αυτό βέβαια βοηθά τζαι το αυτοκίνητό μου. Έμεινε από μπαταρία τζαι τζιαμέ έτα 100 ευρά μεν ρωτάς έσπασα τον κουκουμά μου για να αγοράσω μπαταρία του αυτοκινήτου μου, μετά  το κινητό... παγωμένα τα δάκτυλα μου το πρωί πάω να το πιάσω πέφτει χαμέ τσααακκκ λουβίθκια η οθόνη. Επαζάρεψα τον τεχνικό τζαι άφηκεν μου την οθόνη 100 ευρά για να φκω. Ναι για ένα μηνα ήμουν κλεισμένη μέσα . Ούτε στο χωριό μου εν πάω για να μεν καταλύσω πετρέλαιο ρε φίλε. Εν πάω να δω την οικογένειά μου επειδή εν μου μεινίσκουν λεφτά ρε κουμπάρε... 

Η μαστόρισσα μου σήμερα είπεν μου μεταξύ άλλων : "Δουλεύκεις για μια θέση των 800 ευρών τζαι αντί να με ευχαριστάς που σου δινω παραπάνω ζητάς τζαι άλλα". Η ειρωνεία είναι ότι έχει δίκαιο. Διά μου ένα μισθό αξιοπρεπέστατο, δουλέφκω σαν ρεσεψιονίστας ενώ στα 30 μου λογικά έπρεπε να είμαι υποτίθεται τζείνο που εσπούδασα μη ζέσω. 

Τζαι διερωτούμαι γιατί όλα αυτά? 

Σκέψου να είχα κάποιον δίπλα μου ή να είχα οικογένεια.. Σκέψου να είχα παιδάκι.. Πως θα ζούσαμε?

Πρέπει να φκάλω τα νέα χαρτια του αυτοκινήτου ... Τζαι εν έχω λεφτά... Πόσα λαλείς να πάει το πρόστιμο? Αν πάθω το ότιδήποτε έν έχω λεφτά έξτρα εν καταφέρνω να φυλάξω τίποτε... τζαι η ζωή μου εν όσο το δυνατό πιο λιτή γίνετε.. Θέλω να αγοράσω κάτι ρε κουμπάρε μου το πιο απλό πράμα τζαι πρέπει να το σκεφτού πεντακόσιες φορές να δω τι εν να κοψω πίσω... Πρέπει να αγοράσω μπότες ας πούμε το πιο απλό πράμα τζαι  πρέπει αναγκαστικά να περιμένω τις εκπτώσεις τζαι να πρέπει να αγοράσω μπότες φτηνές και όχι μπότες ζεστές. Κάμνω έγνοια μου για τη σόμπα πέφτω που τες δέκα για να μεν κρυώνω να μεν θέλει να αγοράσω μια... Έσπασα το δόντι μου τζαι πρέπει να το φτιάξω τζαι δεν έχω λεφτά να πάω στον οδοντίατρο... Ποιου να το πεις... Στα τριάντα μου έσπασα το δόντι μου τζαι δεν έχω λεφτά να πάω στον οδοντίατρο ρε κουμπάρε μου.. Ευτυχώς που εν ένα που τα πισινά τζαι εν φαινέται.. Αντέχει εν να το φκάλω αλόπως τζαι κανεί να μεν θέλει να το φτιάξω. 

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι εν χλιδή τζαι εν τα χρειάζουμαι αλλά άστα ξέρω ότι δεν ζω στα όρια της φτώχιας .. Έχω δουλειά, υγεία, αυτοκίνητο αλλά αξίζει το ... 

Είμαι στην ίδια χώρα με την οικογένεια μου τζαι εν μπορώ να πάω να τους δω... 

Εχω δουλειά τζαι όταν αφαιρέσεις τα χρέη μου μεινίσκουν μου 50 ευρω να ζήσω...

Εχω την υγεία μου αλλά εν μπορώ να φτιάξω το δόντι μου... 

Έχω αυτοκίνητο αλλά κοστίζει μου μόνο τζαι μόνο η ύπαρξή του... 

Εσπούδασα αλλά δεν έχω δουλειά του αξιομού... 

Ζωή το λες αυτό? Αν είναι τούτο ζωή η επιβίωση πώς είναι τότε?  

Saint John Alabama

Περπατάς/ οδηγάς/ περιπλανιέσαι ρε κουμπάρε/κουμέρα σε μια γειτονιά.. σε μαγεύει το τοπίο τζαι ξαφνικά καταλαβαίνεις ότι έχεις ψιλοχαθεί.. Λες.. μα πού ειμαι? όχι κουμέρα/κουμπάρε... Στον Αη Γιάννη δεν προκειται να συμβεί ποτέ αυτό... Κάθε καντούνι έχει τη στάμπα του... St John και δεν είμαστε καθόλου καλά... 

Επειδή αν είσαι πας τα φώτα τζαι σκέφτεσαι οκ προς τα πού είναι ο Αης Γιάννης τζαι το GPS δεν σε βοηθά έχουν φροντίσει για αυτό οι St Johnιτες..

Είσαι τζείνος της ΑΗΚ τζαι δεν βρίσκεις το κουτούι ε οι St Johnιτες έχουν φροντίσει...

είσαι μεγάλη εταιρεία με πολλά υποκαταστήματα σε κάθε πόλη? ε το δικό μας έχει τη σφραγίδα μας...

Είσαι στη στάση του λεωφορείου.. δεν είσαι της γειτονιάς.. Πίνακα με τις στάσεις μεν ψάξεις... Οι St Johnιτες όμως έχουν φροντίσει για αυτό... 

Είσαι έξω από ένα σχολείο.. Ποιο να είναι άραγε? Η Δημοκρατία εν παττισμένη μεν νομίζεις εν να βάλει ταμπέλες σε όλες τις πλευρές του κτιρίου... Οι St Johnιτες μου όμως είναι εδώ για το κοινό καλό... 

Καθορίζουμε τζαι τα όρια της γειτονιάς μας... Μπας τζαι έρτει κανένας τζαι διεκδικήσει τα!!! Ετο γράφει τζαι το όνομά μας.. St Johnιτες power!!!

St. John και δεν είμαστε καθόλου καλά λέμε (,'') * (''.)

Και επειδή είμαστε παντού αυτό είναι από τη Μαρίνα Λεμεσού...  

...St. John Alabama και τα μυαλά στα κάγκελα ...

Μετακόμιση τώρα !!!

Εδώ Λεμεσός! Εδώ Λεμεσός!

Η υποφαινόμενη θα ήθελε να ενημερώσει το κοινό ότι  το μπλοκ μετακομίζει από τα Κοτζινοχώρκα σε Λεμεσιανά εδάφη. Λεμεσός και έχουμε χάσει το μυαλό μας :) Υπόψην ξέρω να πάω από σπίτι στη δουλειά και από τη δουλειά θα ψιλοχαθώ αλλά θα τα καταφέρω να πάω σπίτι...

Ελπίζουμε σε νέες περιπέτειες και ας σπάσει επιτέλους η γκίνια που με δέρνει όταν πατήσω το πόδι μου στη Λεμεσό. 

Ας έχουμε μια υπεροχότατη συνέχεια στις γειτονιές του Άη Γιάννη 

(.'') * (''.) 

Knock Knock...

...Τι να πω... 

...Καλή Αρχή..

(.'')*(''.)